M’n hele leven heb ik relaties gehad en nu ik een poosje alleen ben, bevalt het me wel. Ik kan gaan en staan waar ik wil, hoef niet constant te denken: wat doet hij, is hij gelukkig, is z’n ondergoed gewassen, wat zal ik es voor hem koken, moet hij niet een pak aan bij die vergadering en is dat wel gestoomd…. Nee. Allemaal niet. Wat een bevrijding eigenlijk.
En toch kom ik alsmaar mensen tegen die snakken naar een relatie. Dat is niet zo gek. 44% van de bevolking is getrouwd en 40% is alleenstaand. En het idee is nog steeds dat degenen met een relatie de geslaagden zijn en die zonder de loosers. Dat moet natuurlijk radicaal veranderen, en dat zal ook veranderen als je naar de realiteit kijkt.
Want jongens, echt, dat instituut huwelijk, wat stelt het nou eigenlijk nog voor? Uit de media weten we dat er ongelooflijk vreemd gegaan wordt. En dat is dan nog wat er naar buiten komt. Al die andere stiekeme relaties komen nooit aan het licht. Uit gesprekken met getrouwde mensen weet ik dat er in heel veel huwelijken totaal geen seks meer is. Een vriendin van mij is vijftien jaar getrouwd en heeft al tien jaar geen seks meer. Is dat het dan?
Met name goed opgeleide vrouwen hebben problemen met het vinden van een partner. Een vrouw die in haar eigen onderhoud kan voorzien is zelfs voor jonge eigentijdse mannen een probleempje. Dus hoe gaat het? Eén of twee dates en dan weer bonjour. Als vrouw word je daar niet vrolijk van.
Er zijn twee groepen gebruikers van Tinder. Er bestaan inderdaad gevallen van mensen die meteen bij de eerste date de liefde van hun leven vinden. Maar de meeste vrouwen worden gewoon gebruikt en daarna afgedankt. De andere relatiebureaus kosten veel geld en leveren de meeste tijd ook niks op. Leuke cafés om mensen te ontmoeten zijn er bijna niet meer, dus hoe moet dit nu verder? Line-dansen?
Ik denk dat we met z’n allen na moeten denken over andere samenlevingsvormen.
Meer open relaties? Meer LAT relaties? Meer acceptatie dat je als alleenstaande ook een rijk leven kunt hebben? Dat kinderen krijgen niet altijd de sleutel is tot geluk, zeker niet in een overbevolkte wereld?
Ik heb het idee dat we aan de drempel staan van enorme veranderingen. Niet alleen in de economie, maar ook op het gebied van relaties.
Dat de Amsterdamse studenten spreken over vrouwen als ‘hoeren’ zegt meer over hun herseninhoud. Laten we hopen dat die ‘intellectuelen’ niet het voortouw krijgen bij de veranderingen.